-
1 damnō
damnō āvī, ātus, āre [damnum], to adjudge guilty, condemn, convict: reum: damnarent an absolverent: delicta mariti, i. e. believe him guilty, O.: causa damnata, decided unfavorably: contra edictum fecisse damnari: ambitūs damnatus, Cs.: furti: eo crimine damnari: Clodio interfecto, eo nomine erat damnatus, Cs.: existimatione damnatus, by public opinion: de maiestate damnatus: damnatus, quod praebuisset, etc., L.: ducent damnatum domum, will condemn and drag home (as a fraudulent debtor), T.: damnatum poenam sequi oportebat, if convicted, Cs. — To sentence, doom: capitis, Cs.: octupli damnari, mulcted: absentem capitalis poenae, L.: falso damnati crimine mortis, V.: longi laboris, H.: tertiā parte agri, L.: morti, L.: a Popilio decem milibus aeris, i. e. prosecuted by P., and fined, L.: gladiatorum dare centum Damnati paria, i. e. bound by the will, H.— To condemn, blame, disapprove, reject: nimios amores, O.: facto damnandus in uno, O.: sua lumina, the evidence of, O.: consilium, Cu.— To consecrate, devote, condemn as a sacrifice: caput Orco, V.: Quem damnet labor (sc. leto), V.—With voti (poet. also votis), to grant one's prayer (and thus exact fulfilment of a vow): dixit nunc demum se voti esse damnatum, N.: ut damnarentur ipsi votorum, L.: damnabis tu quoque votis (agricolas), V.* * *damnare, damnavi, damnatus V TRANSpass/pronounce judgement, find guilty; deliver/condemn/sentence; harm/damn/doom; discredit; seek/secure condemnation of; find fault; bind/oblige under a will -
2 damno
damno (in vulg. lang. and late Lat. sometimes dampno), āvi, ātum, 1, v. a. [damnum].I.Gen., to occasion loss or damage to, to harm, damage = damno [p. 511] afficere:II.pauperibus parcere, divites damnare atque domare,
Plaut. Trin. 4, 1, 10.—Esp. [cf. damnum, II.] a judicial t. t., to condemn, doom, sentence one to any punishment = condemno, v. Cic. Or. 49, 166 (opp. to absolvere, liberare, dimittere; cf. also condemno, culpo, improbo; common and classical).—Constr. with acc. of person, either alone or with gen., abl., de, in, ad, etc., of the crime and punishment: damnatur aliquis crimine vel judicio, sed sceleris, parricidii, etc., Lachm. ad Lucr. 2, p. 273 sq.; cf. Munro, ad Lucr. 4, 1183: Zumpt, Gr. § 446 sq.; Roby, Gr. § 1199 sq.(α).With acc. pers. alone:(β).ergo ille damnatus est: neque solum primis sententiis, quibus tantum statuebant judices, damnarent an absolverent, sed etiam illis, etc.,
Cic. de Or. 1, 54, 231; id. Rosc. Am. 39, 114:censoris judicium nihil fere damnato nisi ruborem affert,
id. Rep. 4, 6 (fragm. ap. Non. 24, 9): ego accusavi, vos damnastis, Dom. Afer ap. Quint. 5, 10, 79 et saep. — Transf., of things: causa judicata atque damnata, Cic. Rab. perd. 4; id. Clu. 3.—With acc. pers. and gen. ( criminis or poenae):(γ).ambitus damnati,
Caes. B. C. 3, 1, 4; Cic. Brut. 48 fin.:furti,
id. Flacc. 18, 43:injuriarum,
id. Verr. 2, 5, 41 fin.:majestatis,
id. Phil. 1, 9, 23:peculatus,
id. Verr. 1, 13, 39:rei capitalis,
id. de Sen. 12, 42;sceleris conjurationisque,
id. Verr. 2, 5, 5 Zumpt N. cr., et saep.:capitis,
Caes. B. C. 3, 83, 4; 3, 110, 4:octupli,
Cic. Verr. 2, 3, 11, § 28:absentem capitalis poenae,
Liv. 42, 43, 9; cf.:crimine falso damnari mortis,
Verg. A. 6, 430.—With abl.:(δ).ut is eo crimine damnaretur,
Cic. Verr. 2, 4, 45; so,capite,
id. Tusc. 1, 22 al.:morte,
Sen. Herc. Oet. 888:tertiā parte agri,
Liv. 10, 1, 3:pecuniā,
Just. 8, 1, 7; cf.:Milo Clodio interfecto eo nomine erat damnatus,
on that account, Caes. B. C. 3, 21, 4; morti (abl.) damnare, Liv. 4, 37, 6, v. Weissenb. ad loc.—With de:(ε).de majestate damnatus,
Cic. Verr. 1, 13, 39:de vi et de majestate,
id. Phil. 1, 9:de vi publica,
Tac. A. 4, 13 al.; cf.quibus de causis damnati,
Val. Max. 8, 1 init. —With in or ad:(ζ).nec in metallum damnabuntur, nec in opus publicum, vel ad bestias,
Dig. 49, 18, 3:ad mortem,
Tac. A. 16, 21;ad extremum supplicium,
id. ib. 6, 38: Suet. Cal. 27; id. Ner. 31.—With ut, Tac. A. 2, 67.—(η).With quod:(θ).Athenienses Socratem damnaverunt quod novam religionem introducere videbatur,
Val. Max. 1, 1, 7, ext. 7:Baebius est damnatus, quod milites praebuisset, etc.,
Liv. 45, 31, 2.—With cur:B.damnabantur cur jocati essent,
Spart. Sev. 14, § 13.Transf.1.To bind or oblige one's heir by last will and testament to the performance of any act.—Constr. with ut, ne, or the inf.:2.si damnaverit heredem suum, ut, etc.,
Dig. 12, 6, 26; with ne, ib. 8, 4, 16; with inf.:heredem dare, etc.,
ib. 30, 12: Hor. S. 2, 3, 86.In a non-legal sense, to condemn, censure, judge: (with acc. pers. and gen. or abl.) aliquem summae stultitiae, Cic. Part. 38, 134:II.damnatus longi Sisyphus laboris,
Hor. Od. 2, 14, 19:stultitiaeque ibi se damnet (amator),
Lucr. 4, 1179: damnare aliquem voti ( poet. and late Lat., voto, votis), to condemn one to fulfil his vow, i. e. by granting his prayer (not in Cic.):damnabis tu quoque votis,
Verg. E. 5, 80, Serv. and Heyne: voto, Sisenn. ap. Non. 277, 11:voti,
Liv. 10, 37 fin.; 27, 45:voto damnatus,
Hyg. Astr. 2, 24; Lact. Fab. 10, 8 (cf.: voti, Titin. and Turpil. ap. Non. 277, 6 and 10; Titin. Fr. 153;Turpil. Fr. 128 Ribb.): morti,
Lucr. 6, 1231; cf.:Stygio caput damnaverat Orco,
Verg. A. 4, 699:damnati turis acervi,
devoted to the gods below, Stat. S. 2, 21 et saep.; cf.also: quem damnet (sc. leto) labor,
Verg. A. 12, 727 Heyne:damnare eum Senecam et invisum quoque habere,
to condemn, censure, disapprove, Quint. 10, 1, 125:videntur magnopere damnandi, qui, etc.,
id. 5, 1, 2:debitori suo creditor saepe damnatur,
Sen. Ben. 6, 4, 4.—Of inanimate objects, to condemn, reject:ne damnent quae non intelligunt,
id. 10, 1, 26; cf. id. 10, 4, 2; 11, 3, 70 et saep.— Part. fut. pass. as subst.:quem non puduisset damnanda committere,
Plin. Ep. 3, 9, 5.Of the plaintiff, to seek or effect a person's condemnation (rare): quem ad recuperatores modo damnavit Plesidippus, Plaut. Rud. 5, 1, 2; Varr. R. R. 2, 2, 6:I.Verrem, quem M. Cicero damnaverat,
Plin. 34, 2, 3, § 6; Liv. 7, 16, 9; cf. condemno, no. II., and condemnator, no. II.—Hence,damnātus, a, um, P. a.Prop., condemned:II.dicet damnatas ignea testa manus,
Prop. 5, 7, 38.—Meton. (effectus pro causa), reprobate, criminal:B.quis te miserior? quis te damnatior?
Cic. Pis. 40:damnati lingua vocem habet, vim non habet,
Pub. Syr. 142 (Ribb.).—Hateful, wretched:damnatae noctes,
Prop. 4, 12 (5, 11 M.), 15. -
3 condemnatio
осуждение, присуждение, прот. absolutio (1. 27 D. 10, 2. 1. 1 D. 42, 1));condemn. tanti s. in tantum, quanti intersit possidere, quanti interfuit actoris, restitui (1. 6 D. 43, 16. 1. 8 § 4 D. 43, 26);
omnis causae nomine condemn. (1. 68 I). 6, 1);
quadrupli, tripli condemn. (1. 14 § 4. 9 D. 4, 2);
certae pecuniae (Gai. IV. 49. 52); по древнему праву обозн. ту часть формулы, по которой судья получает право осуждать или освобождать ответчика, согласно с заключением, выведенным из самого дела (Gai. IV, 39. 43. 44. 48. 52. 57. 68. 73. 86. 119. 182).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > condemnatio
-
4 condemnō
condemnō āvī, ātus, are [com- + damno], to convict, condemn, sentence, find guilty: omnes sine dubitatione condemnant: reum: alquem iudicio turpissimo: hunc sibi, for his own benefit: arbitrium pro socio condemnari, in an arbitration on the partnership: alqm ambitūs: alqm capitis, capitally: iniuriarum: pecuniae publicae: rerum capitalium, S.: sponsionis: eodem crimine Sopatrum: quadruplo condemnari, be mulcted: alqm de aleā: de pecuniis repetundis. — To condemn, blame, disapprove: factum iudicio amicorum: aliquem inertiae: summae iniquitatis condemnari, Cs.: hominem de litteris conruptis.—Of a prosecutor, to convict, prosecute successfully, prove guilty: hoc crimine illum: alqm furti: istum omnium sententiis: inimicum.* * *condemnare, condemnavi, condemnatus V TRANScondemn, doom, convict; find guilty; (pass) sentence; blame, censure, impugn -
5 culpō
culpō āvī, ātus, āre [culpa], to reproach, blame, censure, reprove, disapprove, condemn: quos culpavi, O.: culpatur ab illis, H.: faciem deae, O.: versūs duros, H.: culpetne probetne, O.: defendere (amicum) alio culpante, H. — To throw blame upon, find fault with, complain of: arbore nunc aquas Culpante, H.: culpantur calami, H.* * *culpare, culpavi, culpatus V TRANSblame, find fault with, censure, reproach, reprove, disapprove; accuse, condemn -
6 condemno
con-demno, āvi, ātum, 1, v. a. [damno].I.To sentence, condemn, convict (in good prose; rare in the poets).A.In judicial proceedings (opp. absolvo); constr. aliquem, with gen., abl., de aliquā re, later with ad or in aliquid, or with ut.(α).Aliquem:(β).hunc per judicem condemnabis, cujus de eā re nullum est arbitrium?
Cic. Rosc. Com. 9, 25; 9, 26:Scamandrum, Fabricium,
id. Clu. 22, 59 sq.:qui cum judex esset, pecuniam acciperet ab accusatore ut reum condemnaret,
id. Verr. 1, 13, 39:omnis de consilii sententiā,
id. ib. 2, 5, 44, §114: aliquem judicio turpissimo,
id. Rosc. Am. 39, 113:ceteros causā incognitā,
id. N. D. 2, 29, 73:L. Murenam,
Quint. 5, 10, 99:super quadraginta reos ex diversis criminibus una sententia,
Suet. Calig. 38:aliauem multā inrogatā,
id. Tib. 3 et [p. 407] saep.:hunc hominem Veneri absolvat, sibi condemnat,
for his own benefit, Cic. Verr. 2, 2, 8, § 22; cf.: illum libertum illi patrono HS. X. milia condemnare, i. e. to pay him, Gai Inst. 4, 46.— Pass. with kindr. acc.:quasi ei, qui magnā fide societatem gererent, arbitrium pro socio condemnari solerent,
in an arbitration on the partnership, Cic. Quint. 3, 13: quidquid hereditario nomine condemnatus esset, Gai Inst. 2, 252.—And in jurid. formulae, also in act. with acc. of that to or in which one is condemned or mulcted: judex, si condemnat, certam pecuniam condemnare debet, Gai Inst. 4, 52; 4, 48:usuras usurarum,
Dig. 42, 1, 27.—With acc. and gen.:(γ).aliquem ambitūs,
Cic. Clu. 36, 98; Suet. Caes. 9:aliquem capitis,
capitally, Cic. de Or. 1, 54, 233; Suet. Dom. 11:injuriarum,
Cic. Verr. 2, 2, 8, § 22:pecuniae publicae,
id. Fl. 18, 43:rerum capitalium,
Sall. C. 36, 2:sponsionis,
Cic. Caecin. 31, 91: voti, obliged to fulfil his vow (because his wish was granted), Titin. ap. Non. p. 277, 6 (Com. Rel. v. 153 Rib.); Turp. ib. (Com. Rel. v. 128 ib.); cf.:damnare voti,
Liv. 10, 37, 16.—With acc. and abl.:(δ). (ε).aliquem eodem crimine,
Cic. Fam. 2, 1, 1:actionibus famosis,
Dig. 3, 2, 6, § 1 sq.:capitali poenā,
Suet. Dom. 14:certā pecuniā,
to a certain sum, Dig. 10, 1, 3; cf.:minori pecuniā,
ib. 27, 3, 20.—Acc. and ad aliquid:(ζ).aliquem ad metalla, et munitiones viarum aut bestias,
Suet. Calig. 27; cf.:ad bestias,
id. Claud. 14 fin.:ad mortem,
Tac. A. 16, 21; Lact. 6, 23, 20:ad pecuniam,
Dig. 26, 9, 5.—Acc. and in aliquid:(η).in antliam,
Suet. Tib. 51:in solidum,
Dig. 27, 3, 21:in certam quantitatem,
ib. 46, 1, 45.—Acc. and ut:B.condemnatus, ut pecuniam solvat,
Dig. 42, 1, 4.—Transf., in gen., to condemn, to accuse of, charge with; to blame, disapprove: vestra amatis;II.ceteros causā incognitā condemnatis,
Cic. N. D. 2, 29, 73:factum judicio amicorum,
id. Pis. 17, 39; id. Prov. Cons. 10, 25:sceleris generum suum,
id. Fam. 14, 14, 2:aliquem inertiae,
id. de Or. 1, 38, 172:aliquem summae iniquitatis,
Caes. B. G. 7, 19; Cael. ap. Cic. Fam. 8, 1, 1:Gabinii litteras quādam notā atque ignominiā condemnastis,
Cic. Prov. Cons. 10, 25.—To urge the condemnation of a person, to effect it, to prosecute (rare):ego hoc uno crimine illum condemnem necesse est,
Cic. Div. in Caecil. 10, 30; id. Verr. 2, 5, 69, § 177; id. Rosc. Com. 9, 25 al.:tanto apud judicem hunc argenti condemnabo facilius,
Plaut. Most. 5, 1, 50:Fannium Caepionem... reum majestatis apud judices fecit et condemnavit,
Suet. Tib. 8; id. Vit. 2; Dig. 23, 3, 33; cf. damno. -
7 ēiciō
ēiciō (pronounced but not written ē-iiciō), iēcī, iectus, ere [ex + iacio], to cast out, thrust out, drive away, put out, eject, expel: linguam: eiecto armo, dislocated, V.: ex senatu eiectus: hunc de civitate: a suis dis penatibus: finibus, S.: cadavera cellis, H.: in exsilium Catilinam.— To drive into exile, banish: a me eiectus: revocemus eiectos: Tarquinium eiectum accipere, from exile, V.— With se, to rush out, sally forth: se ex castris, Cs.: si se eiecerit secumque suos eduxerit: se foras, L.—Of ships, etc., to bring to land, land: navīs, Cs., L.— To run aground, cast ashore, strand, wreck: navīs in litore, Cs.: classem ad insulas, L. — Of persons, P. perf., wrecked, shipwrecked: hanc eiectam recepisse, T.: commune litus eiectis: eiectum litore Excepi, V.—Fig., to expel, drive away, free oneself from: sollicitudines: amorem ex animo: memoriam ex animis, L.—With se, to break forth, break out: voluptates se eiciunt universae.— To hoot (off the stage), condemn, reject, disapprove: cantorum ipsorum vocibus eiciebatur: quod tum explosum et eiectum est.* * *Ieicere, eici, eictus Vaccomplish, perform, bring about, causeIIeicere, ejeci, ejectus V TRANScast/throw/fling/drive out/up, extract, expel, discharge, vomit; out (tongue) -
8 improbō (in-pr-)
improbō (in-pr-) āvī, ātus, āre, to disapprove, blame, condemn, reject: qui si improbasset (SC.), Cs.: iudicium, overrule: per improbaturum haec Iovem, H.: potestas probandi improbandique (frumenti), rejecting: has (nymphas), derides, O. -
9 incūsō
incūsō āvī, ātus, āre [1 in+causa], to accuse, complain of, find fault with, blame: te absentem, T.: Belgas, qui se dedidissent, Cs.: alqm graviter, L.: alqm luxūs, Ta.: Multa se, qui non acceperit, etc., V.: foedus vio<*>ati hospiti, L.: iniurias Romanorum, L.: angustias stipendii, Ta.: se proditos, L.: in Blaesum multa, Ta.* * *incusare, incusavi, incusatus Vaccuse, blame, criticize, condemn -
10 iūdicō
iūdicō āvī, ātus, āre [iudex], to examine judicially, judge, be a judge, pass judgment, decide: cum magistratus iudicassit: ordo alius ad res iudicandas postulatur: iudicandi potestas, jurisdiction: iudicantem vidimus Aeacum, H.: recte et ordine: causa iudicata: inclytum iudicium.— To condemn: quoad vel capitis vel pecuniae iudicasset privato, L.: iudicati pecuniae, L.: Horatio perduellionem, convict of treason, L.—To judge judge of, form an opinion upon, pronounce judgment: illos ex tuo ingenio, T.: aliquid oculorum fallacissimo sensu: ex quo iudicari posse, quantum, etc., be inferred, Cs.: sibi me non esse inimicum: eos contra rem p. fecisse, S.: Iove aequo, i. e. sanely, H.—To declare, proclaim: te fortunatam, T.: alquos hostīs, S.: iudicetur non consul Antonius: cuius rei exemplum pulcherrimum iudicarem, Cs.—To determine, resolve, conclude: de itinere, Cs.: mihi iudicatum est deponere, etc. -
11 prae-damnō
prae-damnō —, ātus, āre, to condemn beforehand: praedamnatus conlega, L.—Fig., to give up in advance: spem, L. -
12 re-prehendō
re-prehendō (reprēndō, O., H.), endī, ēnsus, ere, to hold back, hold fast, take hold of, seize, catch: quosdam manu, L.: alqm elapsum semel, Ph.: reprehensi ex fugā Persae, Cu.: Membra reprensa, caught fast, O.—Fig., to hold fast, take hold of, restrain, check, recover: revocat virtus, vel potius reprehendit manu: cursūs vestros, Pr.: locus Reprensus, qui praeteritus neglegentiāst, taken up anew, T.: quod erat praetermissum, id reprehendisti.—To blame, censure, find fault with, reprove, rebuke, reprehend: reprehendendi potestas: quis erit tam iniquus, qui reprehendat?: dare sibi tamquam ansas ad reprehendendum: Haec, T.: alios reprehendissent: si quos (aculeos) habuisti in me reprehendendo: meum discessum: nihil haberem quod reprehenderem, si, etc.: ea res omnium iudicio reprehendebatur, Cs.: adrogantiam, Cs.: delicta, S.: maior reprensis, superior to correction, H.: id in me, quod Metello laudi datum est: nihil in Homero, H.—In law, to prosecute, conviet, condemn judicially: multa, quae nemo possit reprehendere: neque id ullo modo senatoriis iudiciis reprehendi posse.—In rhet., to refute: expone nunc de reprehendendo: omnis argumentatio reprehenditur, si, etc. -
13 sacrō
sacrō āvī, ātus, āre [sacer], to set apart as sacred, consecrate, dedicate, devote: agrum: praedam, L.: (laurum) Phoebo, V.: aras, V.: votum inmortale, V.: auream aquilam, Cu.: sacratas fide manūs, L.: sacrata Crotonis Ossa, O.: templum, V.— To devote, doom, declare accursed, condemn: de sacrando cum bonis capite eius leges, L.— To set apart, consecrate, devote, give, dedicate: quod patriae vacat, id studiis nobisque sacrasti, C. poët.: tibi sacratum opus, O.: Parcae telis sacrarunt Evandri (Halaesum), devote, V.— To render sacred, hallow, consecrate: foedus in Capitolio sacratum, declared inviolable, L.: cum sacratis legibus sanctum esset, ut, etc., by laws whose violation is followed by a curse: sacrata lex, a law under the protection of the gods, L.— To hold sacred, worship as sacred: patrem deūm hominumque hac sede, L.: Vesta sacrata, O.— To render imperishable, immortalize: quod Libitina sacravit, H.: eloquentia eius sacrata scriptis omnis generis, L.: avum Sacrarunt carmina tuum, O.* * *sacrare, sacravi, sacratus Vconsecrate, make sacred, dedicate -
14 sanciō
sanciō sānxī, sānctus, īre [1 SAC-].—Of a law or treaty, to make sacred, render inviolable, fix unalterably, establish, appoint, decree, ordain, confirm, ratify, enact: quas (leges) senatus de ambitu sanciri voluerit: sanciendo novam legem, Ne quis, etc., L.: tabulas, H.: haec igitur lex sanciatur, ut, etc.: quod populus plebesve sanxit: cum sancienda sint consulum imperia, aut abroganda, L.: foedus, ratify, L.: foedera fulmine, V.— To ratify, confirm, consecrate, enact, approve: at hoc leges non sanciunt, ordain: consularis lex sanxit, ne, etc.: contra quam sanctum legibus erat, L.: ne res efferatur, ut iure iurando ac fide sanciatur, petunt, Cs.: coetibus ac sacrificiis conspirationem civitatium, Ta.: inhumanissimā lege sanxerunt, ut, etc.. habent legibus sanctum, Si quis... uti, etc., Cs.: de quibus confirmandis et sanciendis legem laturus est: fide sanxerunt liberos Tarentinos leges habituros, L.— To forbid under penalty, condemn with a sanction, enact a penalty against: incestum pontifices supplicio sanciunto: observantiam poenā: quod Athenis exsecrationibus publicis sanctum est: Solon capite sanxit, si qui, etc., made it a capital offence.* * *sancire, sanxi, sanctus V TRANSconfirm, ratify; sanction; fulfil (prophesy); enact (law); ordain; dedicate -
15 condumno
condumnare, condumnavi, condumnatus V TRANScondemn, doom, convict; find guilty; (pass) sentence; blame, censure, impugn -
16 dampno
dampnare, dampnavi, dampnatus V TRANSpass/pronounce judgement, find guilty; deliver/condemn/sentence; harm/damn/doom; discredit; seek/secure condemnation of; find fault; bind/oblige under a will -
17 improbo
improbare, improbavi, improbatus V TRANSdisapprove of, express disapproval of, condemn; reject -
18 inprobo
inprobare, inprobavi, inprobatus V TRANSdisapprove of, express disapproval of, condemn; reject -
19 reprobo
reprobare, reprobavi, reprobatus V TRANScondemn; reject -
20 Damnant quod non intellegunt
Latin Quotes (Latin to English) > Damnant quod non intellegunt
См. также в других словарях:
condemn — con·demn /kən dem/ vt 1: to impose a penalty on; esp: to sentence to death 2: to adjudge unfit for use or consumption 3: to declare convertible to public use under the right of eminent domain: take con·dem·nable … Law dictionary
Condemn — Con*demn , v. t. [imp. & p. p. {Condemned}; p. pr. & vb. n. {Condemning} (? or ?).] [L. condemnare; con + damnare to condemn: cf. F. condamner. See {Damn}.] 1. To pronounce to be wrong; to disapprove of; to censure. [1913 Webster] Condemn the… … The Collaborative International Dictionary of English
condemn — [kən dem′] vt. [ME condempnen < OFr condemner < L condemnare < com , intens. + damnare, to harm, condemn: see DAMN] 1. to pass an adverse judgment on; disapprove of strongly; censure 2. a) to declare to be guilty of wrongdoing; convict… … English World dictionary
condemn openly — index denounce (condemn) Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
condemn — (v.) early 14c., condempner to blame, censure, from O.Fr. condamner to condemn (11c.), from L. condemnare to sentence, doom, blame, disapprove, from com , intensive prefix (see COM (Cf. com )), + damnare to harm, damage (see DAMN (Cf. damn)).… … Etymology dictionary
condemn — ► VERB 1) express complete disapproval of. 2) (usu. condemn to) sentence to a punishment, especially death. 3) force (someone) to endure something unpleasant. 4) officially declare to be unfit for use. 5) prove the guilt of. DERIVATIVES … English terms dictionary
condemn after judicial investigation — index convict Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
condemn as worthless — index decry Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
condemn beforehand — index prejudge Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
condemn to death — index execute (sentence to death) Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
condemn to public use — index confiscate Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary